Парақорлық – жеке басының пайдасын алу, бір мәселесін тындыру мақсатымен үкіметтік қызметтегі адамға заңға қайшы түрде берілетін ақша, мүлік секілді бір пайда деген сөз. Осы жолмен әділетсіз пайдаға қол жеткізіледі немесе біреудің хақысы желінген болады. Тартып алынған затты және зұлымдықпен, ұрлықпен алынған әрі пара, өсім, құмар ақылары және басқа да қиянат жолдардың бірімен алынған табысты жеуге және басқаларға да жегізуге дініміз тыйым салған. Аллаһу та'ала:

«Бір-бірлеріңнің мал-мүліктеріңді өзара (құмар, ұрлық, тартып алу, пара беру секілді) жаман себептермен жемеңдер!» деген.

Сотта пара беру арқылы әділетсіз үкім шығаруына себеп болатындарға пайғамбарымыз (саллаллаһу алейһи уәсәлләм):

«Үкім шығарғанда пара бергенге және алғанға Аллаһ лағнет етсін!» деген.

Парақорлық – мемлекетке қарсы жасалатын қылмыстардың бірі. Бұл адамды қарабет қылатын әрекет. Үкімет қызметкерінің мемлекет берген билікті жаман жолда пайдалануға жатады...

Сұрақ: Әһли сүннет ғалымдарына тіл тигізген адамға ренжімеу сенімнің әлсіздігінен туындай ма?

Жауап: Бұл тақырыпта Имам Раббани хазрет былай дейді:

«Махаббат сүйіктінің достарын жақсы көруді, ал дұшпандарына дұшпандық жасауды талап етеді. Бұл сүйіспеншілік пен дұшпандық адал адамдарда қиыншылықсыз, өздігінен пайда болады. Досының достары жақсы, ал дұшпандары жаман көрінеді.

Жақсы көремін деген адам сүйгенінің дұшпандарынан аулақ болмайынша адал және сөзінде шыншыл саналмайды. Оны екі жүзді, яғни өтірікші деп атайды. Шәйхулислам Абдуллаһ Ансари хазрет:

«Әбул Хасан бин Сәмун бір күні ұстазым Хусриды ренжітіп қойды. Сол кезден бері көңілім оған суып қалды» деген. Ғұламалардың:

«Ұстазыңды ренжіткенге өкпелемейтін, ашуланбайтын болсаң, онда сенен ит жақсы» деген сөзін осы жерде атап өту орынды болады...