Адамдар қолдарындағы ниғметтерді көбінесе аз деп санайды. Ұнатпай, көбірек болуын қалайды.

Бір адам бір қаланың иесі болса, көзі тоймай тағы басқа қалаға да көз тігеді. Адамның көзін тек қара топырақ қана тойдырады. Бұл жағдайды мына өлең шумағы керемет баяндайды: «Алтын болса ағашың, күміс болса жапырағы, тойдырар көзіңді тек, бір уыс қара топырағы».

Қанағатсыз бай болу мүмкін емес. Бір адам Ибраһим бин Әдхам хазретке келіп, оған шапан сыйлағысы келеді. Ғұлама: «Сыйлығыңды бір шартпен қабылдаймын. Бай болсаң алайын, кедей болсаң қабылдамаймын!» дейді. Адам «Мен баймын» деп айтады. Ибраһим бин Әдхам хазреттің: «Қанша байлығың бар?» деген сұрағына «Екі мың динар» деп жауаптайды. «Мейлі, сен оның төрт мың болуын қалайсың ба?» дегенінде «Иә, әрине қалаймын» дейді. Бұл жауапқа ғұлама: «Сыйлығыңды қабылдамаймын, өйткені сен кедейсің, әлі көзің тоймаған екен» дейді...

Жалғасын оқу » 

Сұрақ: Кейбір азықтар зиянын тигізетіндерге, аллергия тудыратындарға харам, ал зиянын тигізбейтіндерге халал болатынын жазыпсыз. Сонда халал-харам адамға қарай өзгере ме? Біреуге харам болған нәрсе басқасына халал бола ма?

Жауап: Ондай ерекше жағдайлар көп. Біреуге халал болған нәрсе басқасына харам болуы мүмкін. Ал дәлелдері төмендегілер:

1) Бай кісіге зекет беру парыз, ал кедейге парыз емес. Қажылық та баршаға бірдей парыз емес. Құрбандық шалуда да адамның кедей немесе бай болуына қарай өзгешеленеді. Пітір садақасы да сондай. (Дүрәр)

Демек, біреуге парыз болған ғибадат басқа біреуге парыз емес.

2) Тұрып намаз оқу (қиям) парыз. Бірақ науқастарға парыз емес. (Жәуһәра)

Демек, біреуге парыз болған жағдай басқа біреуіне парыз болмауы мүмкін.

3) Уақыты кірмесе намаз парыз болмайды...

Жалғасын оқу »